Liefste dagboek
Vandaag was het dag twee van mijn onderzoek en ik zou bijna denken dat ik de schrijver van het artikel uit De Morgen gelijk zou moeten geven. Zoals elke dag ben ik begonnen met het lezen van de krant, maar ik moest snel zijn, want mama wou gaan winkelen. Daardoor heb ik alleen wat koppen gelezen en een paar artikels die me interessant leken.
Daarna zijn we naar Hasselt vertrokken. Ik zat achter het stuur, dus het was vrij belangrijk dat ik de verkeersborden goed in de gaten hield. Wie weet waar kwamen we anders uit! Is het lezen van verkeersborden trouwens ook geen vorm van lezen?
In Hasselt had ik eigenlijk geen tijd om te lezen. De winkels riepen mij en mijn kleerkast moest na de lenteschoonmaak opnieuw gevuld worden. De enige woorden die mijn ogen gepasseerd zijn, waren de namen van de winkels, de prijskaartjes en het menu van een restaurant waar we een pauze hadden genomen.
Op de terugweg heeft mama gereden. Mijn voetjes deden te pijn en ik moest ze laten rusten om 's avonds een stapje in de wereld te kunnen zetten.
Thuis moest ik me haasten om op tijd naar het feestje te kunnen. Ik had nog twee uren om te eten, te douchen en mij klaar te maken en dat zijn toch dingen waar ik normaal heel wat tijd voor nodig heb. Behalve de klok en de titels van liedjes op mijn iPod, die ik had opstaan terwijl ik me opmaakte voor die avond, was er weer geen tijd voor een of andere vorm van lezen. Op de fuif zelf had ik natuurlijk ook wel wat beters te doen dan mij met een boekje af te zonderen, dus las ik de affiches van feestjes die binnenkort zouden plaatsvinden, de inkomprijs en de prijskaart van het drinken.
Ook vandaag voor het slapen geen tijd meer voor een verhaaltje. Snel mijn bed in, want mijn ogen vallen toe. Tot morgen!
