Er werden reeds heel wat onderzoeken gedaan naar verschillen tussen Vlamingen en Nederlanders: verschillen in omgang met de nationale trots, verschillen in taalgebruik en woordvorming, de eetcultuur die anders is, een verschillende manier van bevallen en noem maar op. Een anders zeer belangrijk onderscheid tussen beide is volgens mij het mentaliteitsverschil.
Een eerste opvallend punt waaraan je dat verschil merkt, is dat Vlamingen op een andere manier beslissingen nemen dan Nederlanders. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat Nederlanders het heel belangrijk vinden dat er een consensus bereikt wordt in een discussie, terwijl een Vlaming de beste beslissing vooropstelt. In Nederland hebben ze een vrouwelijke cultuur, in Vlaanderen een mannelijke. Hieruit volgt dat vergaderingen en debatten op beide plaatsen anders verlopen en men anders aankijkt tegen de beslissing die genomen werd. Nederlanders zullen om die consensus te bereiken steeds hun zegje willen doen. Ze hebben altijd wel iets over het onderwerp te vertellen, al is het maar iets wat ze die ochtend in de krant gelezen hebben. Een Vlaming doet dit niet. Hij zal eerder een afwachtende houding aannemen en anderen aan het woord laten, wanneer hij zijn mening uit is dit vaak een teken dat hij zeker is van zijn zaak. Dit verschil is volgens het onderzoek al in de opvoeding te merken. Kinderen uit Nederland worden heel vaak betrokken bij gesprekken van hun ouders, terwijl ik als kind heb geleerd dat ik moet zwijgen wanneer mijn mama en papa aan het woord zijn.
Een ander mentaliteitsverschil dat me opviel, is de manier waarop Nederlanders en Vlamingen naar hun omgeving kijken en welke invloed dit op hen heeft. Dit volgt een beetje uit het vorige punt. Omdat men in Nederland steeds op zoek gaat naar een zekere middenmoot, gebeurt dit hier bij ons niet waardoor wij vaak veel negatievere meningen hebben, denk bijvoorbeeld
maar aan de honderden GAS-boetes die wekelijks worden uitgedeeld. Het is bewezen dat dit soort zaken onze humor aantast. Vlamingen laten graag zien dat ze de underdog zijn, het slachtoffer dat afziet door verschillende wetten en gedragsregels. Veel mensen delen die mening en daarom vinden wij het grappig wanneer er moppen over de “hachelijke situatie” gemaakt worden. Denk maar aan Basta, een programma dat werd uitgezonden op één waarin vier cabaretiers actuele frustraties aankaartten en de veroorzakers een koekje van eigen deeg gaven.
In Nederland ligt die humor helemaal anders. Daar is er namelijk minder om tegenaan te schoppen waardoor ze ergens anders inspiratie moeten halen. Nederlandse komieken laten graag zien dat ze slimmer zijn dan hun publiek, ze preken of ze doen bekende personen na. Ook vinden Nederlanders het grappig wanneer er een platvloerse taal gehanteerd wordt, terwijl dit Vlamingen tegen de borst zou stoten. Ook de manier waarop een Nederlander een grap zou vertellen is anders dan die van een Vlaming. Door zijn directe manier om zich uit te drukken, zal een Vlaming een Nederlander vaak als brutaal, assertief en zelfs agressief beschouwen, wat de eigenlijke grap zal verpesten.
Zoals je kunt opmerken zijn er heel wat verschillen terug te vinden in onze culturen. Dit beïnvloed de manier waarop wij over elkaar denken. Vlamingen vinden Nederlanders luidruchtig, gierig en te expliciet terwijl onze Noorderburen ons te beleefd, racistisch en snobistisch vinden, maar is dit natuurlijk heel oppervlakkig. Al is het wel belangrijk dat die verschillen zijn. Dit maakt dat elk land iets unieks is en wij veel van elkaar kunnen leren.