Filmanalyse: Inception

Het idee van Inception is heel bijzonder. Dom Cobb, het hoofdpersonage, heeft een techniek uitgevonden om, door gebruik te maken van dromen, ideeën en geheimen te kunnen stelen van andere personen. Dat doet hij met een geavanceerde manier van gedeelde dromen. Hij gebruikt het onderbewustzijn om een dromer, zijn doelwit, geheimen te laten onthullen. Hij brengt subtiele veranderingen aan een droom aan. Zo lijkt het voor het doelwit realiteit. Dit doet hij samen met vier andere meesterdieven.

De film begint met Dom Cobb en Saito die samen aan een tafel zitten. Meteen in medias res dus. Saito is een oude man, Cobb is een man van ongeveer veertig jaar. Daarna gaat de film verder met een droom waarin Saito dezelfde leeftijd heeft als Cobb, dus begrepen we niet goed of die eerste scene een droom was of een flash forward. Saito huurt de dieven in voor een opdracht nadat hij hen getest heeft. Hij biedt Cobb een heel moeilijke opdracht aan: inplanting. Daarmee wordt de inplanting van een idee in het onderbewustzijn bedoeld. Dit moet gebeuren in de geest van de grootste concurrent van Saito. 

 

Het plan is om in drie verschillende dromen te werken: een droom in een droom in een droom dus. Dat doen ze omdat je normaal als je dood gaat in een droom terug wakker wordt. Dit systeem gaat dit tegen en zorgt ervoor dat je gewoon terug naar de vorige droom verspringt. 

 

Op een bepaald moment slapen alle bendeleden in een auto die in het water valt. Maar omdat de tijd in je dromen veel sneller gaat dan de realiteit, wordt dit ook zo weergegeven. De tijd die je ziet in de droom gaat gewoon verder in de gewone snelheid, terwijl de auto in slow motion in het water lijkt te vallen. 

 

Om het duidelijk te maken voor de personages dat ze in een droom zijn, heeft ieder van hen een totem. Voor Cobb is dit een tol. Als hij deze laat draaien en het blijft tollen, wilt dit zeggen dat hij in een droom zit. Als hij valt is het de echte wereld. Op het einde van de film komt Cobb weer thuis bij zijn kinderen, die hij al jaren niet meer gezien heeft. Hij laat de tol spinnen op de tafel, maar de film stopt voor je kan zien of de tol blijft draaien of niet. Je weet dus niet of hij echt thuis is gekomen of hij het enkel maar droomt.

Het was heel moeilijk om in de film het verschil tussen droom en realiteit te zien, omdat er vaak tussen beide gewisseld werd zonder dit aan de kijkers te tonen. Zo is het zelfs bij de eerste scene tussen Dom en Saito al niet duidelijk of het om een droom of om de werkelijkheid gaan.

 

De film is samengesteld uit herinneringen, dromen, flashbacks en realiteit en de overgangen hiertussen zijn vaak niet duidelijk weergegeven. Het verhaal heeft een cyclische opbouw. De voorlaatste scene van de film gaat verder op de allereerste scene waar Cobb en Saito samen aan tafel zaten.

 

Ik vond het een heel interessante film, maar ik denk dat ik hem nog enkele keren ga moeten zien voordat ik volledig begrijp hoe de vork aan de steel zit.